Ljóðið Vonin, hugmynd frá börnunum

• Grunnskólafréttir
• 25. nóvember 2020

Er ekki gott að eiga von?
Í tengslum við dag íslenskrar tungu vann hluti 2.bekkjar að verkefnum tengdu ljóðum eftir þjóðskáldið Jónas Hallgrímsson. 
Ýmis vinna var unnin og settu börnin tvö ljóð upp á vegg skólans. Þau lærðu að ljóð geta verið sögur í bundnu máli og í kjölfarið bjuggu þau til sína eigin sögu. Sú saga kom alfarið frá börnunum og tengdu þau hana við sjómannastyttuna (minnisvarðann) Vonina sem stendur niðri við Mánagötu. Sagan fjallaði um konu sem situr og bíður með börnunum sínum eftir því að fjölskyldufaðirinn komi heim af sjónum og vildu börnin hafa góðan endi þannig að sagan endaði á því að hann kom heim að lokum. Kennari 2. bekkjar fékk Mikael Tamar til að koma þessari sögu í bundið mál sem að hann gerði með glæsibrag. Vildu börnin og kennarinn koma á framfæri þökkum til Tamars fyrir hans framlag. Neðst í þessari frétt má sjá þetta áhugaverða og fína ljóð.

Vonin
Stirður faðir, vaknar þreyttur
vindur blæs úr norðanátt.
Kuldinn nístir, glefsinn beittur
hafið bíður öskugrátt.

Fögur kona fer á fætur
friðsæl börnin hlægja dátt.
Paradís um daga og nætur
þó fátæk séu þau lifa sátt.

Með bros á vör hann gullin kyssir
sjórinn kallar með lágum róm.
Af mörgum sigrum oft hann missir
er hann berst í hafsins klóm.

Í þungum þönkum ferðast hljóður
fótgangandi niður að strönd.
Þungur verður þessi róður
bátinn losar með hrjúfri hönd.

Er dimma tekur sárt þau sakna
bátur er ei komin heim.
Með hverri hviðu tárin vakna
gráta þau í rúmum tveim.

Undir morgun situr móðir
og biður bænir handa þeim.
Þá birtast henni vættir góðir
er maður hennar gengur heim.

Gleðin brýst úr hverju rými
faðmar faðir börnin sín,
dýrmætur er þessi tími
er hamingjan úr augum skín.

Sitja þau við ljósið bjarta
ástfanginn við arininn,
lifandi er mannsins hjarta
sem þakkar fyrir daginn sinn.

• Síðast uppfært: 25. nóvember 2020